zaterdag 13 december 2014

Lijstjes.

De eerste eindejaarslijstjes duiken op. Wij doen voor de gezelligheid een keertje mee. Deel 1: de 10 best verkochte producten van 2014. Voilà! 


Op nummer 1: mijn eigenste favoriet (hoe straf is dat nu eigenlijk), mijn trouwste vriend, dag in dag uit, in 2014 en al lang voordien. De topper van een Dopper


Op nummer 2: sokken voor blije mensen. En ja, streepjessokken blijven favoriet onder de Belgen. Onze Noorderburen gaan sokgewijs graag wel eens veel wilder. Dat is geen beroepsgeheim.

Op nummer 3: het kikkers-shirt van ons eigen label ThreeShirts. Er bestaat een veeg vermoeden dat de overtuigingskracht van het fotomodel dit shirt zo hoog in de ranking heeft gebracht. 

Op nummer 4: het boek dat je belooft dat moestuinieren supersimpel is en je daaropvolgende zelfgeoogstegroentenkooksels superlekker. En het nog waarmaakt ook. Heden maar 9€! 

Op nummer 5: het Alien-shirt. Blijkbaar voelen heel wat dames zich aangesproken. 

Op nummer 6: the wave van ons favoriete merk ThokkThokk. Vandaag nog aan de wasdraad, weldra misschien onder de kerstboom. 

Op nummer 7: de schone Amber marcel van Pants to Poverty. Nog maar 2 exemplaren te koop!

Op nummer 8: de robuuste, onverslijtbare Walter. Hij heeft zijn naam mee, dat moet gezegd.

Op nummer 9: alweer streepjes. En nog maar 1 exemplaar van te bemachtigen! Zo gaat dat met die toppers.

Op nummer 10: de paperbox. Of hoe eindelijk eens netjes en gestructuur je oud papier verzamelen, in een mand gemaakt van... oud papier. Mensen vragen me ook wel eens of ik weet waar die tegels te koop zijn. 

Hopla. Volgende week een nieuw lijstje. Hebben jullie verzoeken? De 10 slechts verkochte producten van 2014 misschien? 


zaterdag 6 december 2014

Over Lena.



Zo. De eerste kledingbibliotheek is een feit. In Amsterdam. Ha ja. Van geweldige ideeën hebben onze noorderburen best wel wat kaas gegeten. Het woord spreekt voor zich en is nu al genomineerd voor Woord van het jaar 2014 in de categorie lifestyle van Van Dale. Al ontbreekt het het woord nogal aan sex-appeal, vind ik zo. Kledingbibliotheek. Het klinkt me wat stoffig, al is dat op zich niet helemaal naast de kwestie. 
Lena heet ze, de kledingbibliotheek. Je vindt er zowel originele stukken uit de jaren ’50 tot ’90 als pulls en rokken en broeken en sjaals en jurken en alles wat jij en ik maar werkeloos in de kast hebben hangen en willen loslaten voor een tweede leven. Het uitgangspunt is namelijk dat we 80% van de tijd slechts 20% van onze kleren dragen. Dat zijn straffe cijfers. 
Het systeem klinkt wat ingewikkeld, met een puntensysteem en een lidmaatschap en zo je wil ook een strippenkaart - euh, kleding, strippen? - maar is het ongetwijfeld niet. Een boek uitlenen is uiteindelijk ook geen complexe materie, een broek is tenslotte maar 1 letter verschil.

Als predikant (of zoiets) van duurzaam consumeren gaat mijn hart een tikje sneller slaan van dit soort initiatieven. Hoera, schreeuw ik dan. Mijn zoon vraagt wat er te vieren valt. Ik jodel iets van slow fashion. Laten we op alle mogelijk manieren gaan hergebruiken en creatief wezen en gaan voor kwaliteit en veel moois en goeds! Ja, dat vindt de zoon een goed plan. Het is bovendien een ronduit spannende gedachte, naar de kledingbib gaan. Even een te gekke blouse scoren. Om ze aan het einde van de uitleentermijn te kunnen terugbrengen en je voor de gelegenheid in een tijgerbroek te hijsen. Ik zeg maar wat. Ik hou niet van tijgerbroeken. Maar in gedachten ben ik al op schattenjacht. De zoon ook. Hij vraagt of ze er een yoda-kostuum hebben.

En toch moet ik iets bekennen. Ik ril er ook een beetje van. Een kledingstuk is voor mij iets heel persoonlijks. Ik kies het met zorg uit. Ik draag het een eerste keer: het voelt alsof lichaam en kledingstuk elkaar nog wat moeten leren kennen. Ik draag het een tweede keer: het lichaam zegt “hé, we liepen elkaar al eens tegen het lijf”. Ik draag het een derde keer: ook al is het al gewassen, het kledingstuk ruikt naar mijn huis en leven, want dwaalt er wel eens in rond. De vierde keer is het helemaal van mij en voelt het lichaam zich er helemaal in thuis. En dan: wil ik het niet meer afgeven. 

Dus huiver ik wat van de gedachte dat een kledingstuk om de 3 weken van lichaam wisselt. Al kan je de uitleentermijn vermoedelijk wel verlengen. Tenzij iemand anders het gereserveerd heeft. Of je al je maximaal aantal verlengingen achter de rug hebt. En krijg je dan ook een boete bij overschrijding van de uitleentermijn? Zo’n dingen, daar zit ik dan wel even mee.