GOEDenavond

Het zit zo: komende zondag vindt het allereerste en ongetwijfeld allerbijzonderste Fair Fashion Fest Gent plaats. Dat het daar gaat knallen staat vast. En dat zeg ik niet omdat GOEDvandoen uiteraard ook van de partij is. Dat zeg ik omdat het daar echt gaat knallen. Op het programma een machtige modeshow, kritische documentaires, inspirerende workshops, lezingen, alles uiteraard over eerlijke mode. Om duizelig van te worden. Ik heb er dus keihard zin in, al zal ik vooral marktkramen en de rest van dat (h)eerlijk festival missen. Maar ik stel voor dat jullie allemaal komen en al die dingen meepikken en me er daarna uitvoerig over komen berichten, onderwijl kunnen jullie dan ook nog een schoon stukje van mijn collectie bewonderen.

Maar goed, ik heb daar dus een kraam. En om mijn kraam te benoemen, bricoleerde ik dit:

Dat is leesbaar, niet?

Maar in plaats van die letters meteen te schilderen wegens geen tijd te verliezen, zat ik opeens te anagrammen. Je kent dat wel, letters door elkaar gooien en een nieuw woord proberen maken. Met het gejoel en de anagrampogingen van de kinderen ertussen bleek dat niet zo simpel.

We kwamen tot dit:

Maar dat sloeg op niet zo veel. En we hadden 3 letters over.

Dan was er dit:

Toen hadden we er nog maar 2 over. Dat was al beter.

En toen maakte de zoon er dit van:

Ik vond dat al redelijk straf. Maar ondertussen waren we wel elke link met GOEDvandoen kwijt. Dat vond de zoon echter geen bezwaar. Het volgende dat op tafel lag was: 

Voilà. Ondertussen moest er vanalles dringends gebeuren en zette ik de kinderen maar aan het schilderen. Kinderarbeid ter voorbereiding van het Fair Fashion Fest, het is proper.

Maar ze deden het graag en kregen ondertussen zelfgebakken koekjes bij wijze van vergoeding en ze mochten pipi gaan doen wanneer ze dat wilden, dus de omstandigheden en de sfeer waren opperbest.
Bovendien mochten ze ook stoppen wanneer ze wilden en dat was uiteraard voor de letters allemaal geschilderd waren. Ha ja.

Het anagram bleef in mijn been bijten. Ik zag het niet. En dat vond ik een gemiste kans, want hoe leuk zou dat niet zijn om de letters van GOEDvandoen zo nu en dan eens door elkaar te kunnen husselen en een prettig woord te vinden, enigszins gerelateerd aan GOEDvandoen. Ik besloot er een wedstrijd voor uit te schrijven. De eerste die met een GOED anagram op de proppen komt, krijgt 4 seizoenen na elkaar een t-shirt van GOEDvandoen, helemaal naar keuze. Zo dacht ik het. Schone prijs, toch.

En toen viel de avond. De kinderen sliepen. Vertederd keek ik nog eens naar die half geschilderde letters. En opeens zag ik het:

Meer heb ik daar niet aan toe te voegen. Maar als je graag letterkeert: ga je gang, de wedstrijd gaat nu in!

40 dagen (uit)zonder(ing)

Hoe rap het soms kan gaan. In de krant belanden. Het overkwam me nog eens vorige week. De ene dag kreeg ik telefoon van een journaliste van Het Laatste Nieuws, de volgende dag stond er een fotograaf in mijn huis en de dag daarop werd mij een krant bezorgd met daarin dit:

Daar sta ik dan, tussen Youssef die zich 40 dagen terugtrekt uit de sociale media en Silvester die 40 dagen zijn vork niet in een sappig stuk vlees zal prikken. Ik verban de auto. Mijn laatste guilty pleasure in mijn verder en overigens zeer milieuvriendelijk leven, daar kan je van op aan. Enkele jaren geleden deden we het al eens 40 dagen bijna zonder. Op 2 autoritten na dus. Ik vertel het aan de journaliste aan de telefoon, lach er even bij (zo staat toch in de krant). Ze klinkt ontgoocheld: "ah, 2 keer gezondigd toen?" Even heb ik het gevoel dat ze het gesprek met 10 weesgegroetjes en een pets op mijn poep gaat afsluiten, maar nee: "Allez, dit jaar dan voor echt", zegt ze. Ja, dit jaar voor echt.

Inmiddels is de vasten ingegaan. Ik lap er voor de leut nog een paar dingen bij, zoals Dagen Zonder Vlees (voel je vrij je aan te sluiten bij de GOEDvandoen-groep) en Dagen Zonder Rommel. Het ene vraagt niet de minste inspanning, het andere...
Maar ik wil het. En voor echt. Dus onversaagd ga ik er tegenaan. Met lijstjes, klasseermappen en meditatie, om het gevoel voor orde dat ongetwijfeld diep in mij aanwezig is, op te roepen. En dan zie ik opeens dat groene briefje, dat al een maand voor mijn neus op het magneetbord hangt:

Autokeuring! "Ten laatste op de uiterste geldigheidsdatum van uw huidig keuringsbewijs". Of: 28 februari. Midden in de 40 dagen zonder! Oh ironie. Misschien moet ik even Het Laatste Nieuws opbellen...