rotvakantie.

"Wat een rotvakantie", zei de zoon vanmorgen. Niet 1 keer zei hij dat. Maar wel 20 keer. Of misschien nog meer. In elk geval zoveel keer dat ik er hetzelfde over begon te denken. Die regen! Gruwelijk. De kinderen die nu al voor de tweede keer de ziel uit hun lijf hoesten en zakdoeken vol snotteren! Ellendig. Geen voet op buitenlandse bodem gezet! Saai. Zelfs het grote opruimplan mislukte. Maar hé, die regen diende wel voor iets. We draaien sinds deze vakantie namelijk al onze wasjes op regenwater. Ha! En dat die kinderen nu weer ziek zijn, is eigenlijk een beetje onze eigen schuld. We gingen namelijk vorige week per velo naar een familiefeest, 54km! Ha! De kinderen zaten de rit 4 uur lang vrolijk uit. Helaas half in hun onderlijf, daar kon niet anders dan gehoest op volgen. En nee, we gingen niet op reis. Maar we gingen wel zwemmen, wandelen, tentoonstellingen bezoeken en goed tafelen. En wat doet een mens meer dan dat op vakantie? Ha! Zomaar spontaan doet de dochter trouwens sinds enkele weken haar gevoeg op het toilet. Au revoir pampertijdperk. Ha!
Een rotvakantie? Ja. Maar dan wel een ecologische rotvakantie. Ha!