Afvallig.

Gisteren een en al wabi sabi, vandaag de afvalligheid zelve. Afval is namelijk het dagthema van de No Impact Week, waar ik gisteren blakend van vertrouwen aan begon. "Raak geen prullenbak aan", luidt het No Impact-devies vandaag. Wel, ik heb gezondigd. Niet een paar keer, maar zoveel keer dat ik de tel helemaal ben kwijt geraakt en zelfs wou kwijt raken.

De voornemens waren er nochtans. Ik zou de boodschappen doen bij Ayuno, waar ik zoveel mogelijk onverpakt lekkers zou kopen en in zelf meegebrachte tassen zou stoppen als mijn ouwe trouwe GOEDzakken en herbruikbare broodzakken. De goedzakken gingen mee, de broodzakken bleven thuis. Vergetelheidje. -1 dus. Brood in papieren zakken dan maar. Net als de dadels, de noten, de mandarijnen en het gebak. En verder... viel er niet veel ander onverpakt goed te bespeuren. Flauw! Waar o waar kan je verpakkingsvrij of -luw shoppen?

Daarna belandde ik nog bij de papierwinkel, waar ik grote vellen gerecycleerd papier kocht (voor een schoon kerstproject, waarover later meer) die werden ingepakt in... plastic. Of ze het niet in papier konden inpakken? Euh, nee, die vraag hadden ze nog nooit gekregen. De dochter kreeg dan nog stempels, met eco-inkt en alles erop en eraan, maar wel verpakt in... plastic. Slecht bezig! Maar de dochter had een vakantiekater en ik wou haar gewoon maar een beetje opvrolijken. Alleen werd ik er zelf niet vrolijker van.

En het ging van de regen in de drup. Want ondertussen staat de pompoen op zijn Zsazsa's in de oven te garen... in aluminiumfolie! Zucht. Ik mis waarschijnlijk een of ander inzicht, want ik zou niet weten hoe je de pompoen op die manier kan laten garen zonder aluminiumfolie. Maar er moet toch een methode zijn, niet? Iemand?

Maar hé, er valt hier ook wel wat goeds te melden. We drinken kraantjeswater, thuis gewoon uit de kan, onderweg uit de Dopper. We gebruiken immer en altijd en voor alles en nog wat herbruikbare tassen. M. koestert zijn wormenbak (die naar mijn gevoel nog steeds niet op kruissnelheid zit, alle tips dus welkom aan het adres van M. want ik moei mij daar niet mee) en we recycleren alles wat er maar te recycleren valt. Zoals dit, vandaag toevallig (echt toevallig) in elkaar gebokst, halvelings en slordig en op dezelfde manier gefotografeerd, maar zo zijn we dan soms ook wel en het gaat hem om de idee natuurlijk:

Hoe geweldig is dat, jongens! Een auto gemaakt van een doos waarin vandaag weer iets leuks voor de shop arriveerde. Smeerkaasdoosje als stuur, half WC-rolletje als achteruitkijkspiegel en een volledig als uitlaat en verder niks gepimpt, zelfs de stickers van DHL er niet afgehaald, de kinderen waren er zo al content mee. En ik ook dan, natuurlijk. Maar toch... voel ik me nog altijd wat afvallig.