ontsnapt!

En zo geschiedde het dat ik deze morgen met de wind vanvoor en de regen vanachter richting BoHo pedaleerde. Zaterdagochtend, half 10. De enige fietsers die mijn pad kruisten waren mensen zoals ik. Er halvelings de pest in omdat ze hun uitgebreid ontbijt met krant en croissants vrijwillig inruilden voor een fietstocht op nuchtere maag. Maar ook halvelings ontzettend uitgelaten over de ochtend vol creatieve vrijetijdsbesteding die hen te wachten stond. Enkele luttele uren zonder jengelende kinderen, volle vaatwasmachines of afgeladen boodschappenmanden. Even ontsnappen.
Ik deed het dus vanmorgen. Weg was ik! Met in mijn sjakosj: een haakpen en een bol haakgaren. Drie uur lang was ik alleen maar met die twee dingen bezig. Nu ja, ik kletste ook wat met de andere haakdames, slobberde thee met koekjes en probeerde ondertussen halve vasten, lossen en al dan niet dubbele stokjes zo elegant mogelijk aan elkaar te haken. Een basisworkshop, ja. Soms moet een mens zijn plaats kennen. Maar deugdzaam dat dat was, zo wat nederig zitten crocheteren. En wat een voldoening, mensen toch! Aan het eind van die drie uur haakte ik zelfs een margriet bij elkaar. Ik kon bijna niet meer stoppen met grijnzen. Het strafste volgde echter bij thuiskomst. Toen haakte ik, zomaar uit de losse pols, een muts voor de Duplo-ridder van de zoon!

PS: ondertussen is de Missie vol pracht volbracht, maar daarvoor moet ik u momenteel gewoon doorverwijzen. Ik moet namelijk dringend én op bestelling een ridder-debardeur haken.