Afvallig.

Gisteren een en al wabi sabi, vandaag de afvalligheid zelve. Afval is namelijk het dagthema van de No Impact Week, waar ik gisteren blakend van vertrouwen aan begon. "Raak geen prullenbak aan", luidt het No Impact-devies vandaag. Wel, ik heb gezondigd. Niet een paar keer, maar zoveel keer dat ik de tel helemaal ben kwijt geraakt en zelfs wou kwijt raken.

De voornemens waren er nochtans. Ik zou de boodschappen doen bij Ayuno, waar ik zoveel mogelijk onverpakt lekkers zou kopen en in zelf meegebrachte tassen zou stoppen als mijn ouwe trouwe GOEDzakken en herbruikbare broodzakken. De goedzakken gingen mee, de broodzakken bleven thuis. Vergetelheidje. -1 dus. Brood in papieren zakken dan maar. Net als de dadels, de noten, de mandarijnen en het gebak. En verder... viel er niet veel ander onverpakt goed te bespeuren. Flauw! Waar o waar kan je verpakkingsvrij of -luw shoppen?

Daarna belandde ik nog bij de papierwinkel, waar ik grote vellen gerecycleerd papier kocht (voor een schoon kerstproject, waarover later meer) die werden ingepakt in... plastic. Of ze het niet in papier konden inpakken? Euh, nee, die vraag hadden ze nog nooit gekregen. De dochter kreeg dan nog stempels, met eco-inkt en alles erop en eraan, maar wel verpakt in... plastic. Slecht bezig! Maar de dochter had een vakantiekater en ik wou haar gewoon maar een beetje opvrolijken. Alleen werd ik er zelf niet vrolijker van.

En het ging van de regen in de drup. Want ondertussen staat de pompoen op zijn Zsazsa's in de oven te garen... in aluminiumfolie! Zucht. Ik mis waarschijnlijk een of ander inzicht, want ik zou niet weten hoe je de pompoen op die manier kan laten garen zonder aluminiumfolie. Maar er moet toch een methode zijn, niet? Iemand?

Maar hé, er valt hier ook wel wat goeds te melden. We drinken kraantjeswater, thuis gewoon uit de kan, onderweg uit de Dopper. We gebruiken immer en altijd en voor alles en nog wat herbruikbare tassen. M. koestert zijn wormenbak (die naar mijn gevoel nog steeds niet op kruissnelheid zit, alle tips dus welkom aan het adres van M. want ik moei mij daar niet mee) en we recycleren alles wat er maar te recycleren valt. Zoals dit, vandaag toevallig (echt toevallig) in elkaar gebokst, halvelings en slordig en op dezelfde manier gefotografeerd, maar zo zijn we dan soms ook wel en het gaat hem om de idee natuurlijk:

Hoe geweldig is dat, jongens! Een auto gemaakt van een doos waarin vandaag weer iets leuks voor de shop arriveerde. Smeerkaasdoosje als stuur, half WC-rolletje als achteruitkijkspiegel en een volledig als uitlaat en verder niks gepimpt, zelfs de stickers van DHL er niet afgehaald, de kinderen waren er zo al content mee. En ik ook dan, natuurlijk. Maar toch... voel ik me nog altijd wat afvallig.

Wabi sabi.

Zo. Ik ben helemaal wabi sabi. De herfstvakantie bracht de familie GOEDvandoen namelijk naar de Hoge Veluwe, Nederlands mooiste Nationaal Park. We doorkruisten met rijwiel, boterhammen en kinderen de slordige 5400 hectare bos, heide, vennen en stuifzand. We snoven kunst met grote K, mossige boslucht en kleurrijke paddestoelen. We speelden verstoppertje en mens-erger-je-niet, vol overgave en uitbundiger dan ooit tevoren. En 's avonds wentelden we ons in een gelukzalige waas van dolce far niente. Compleet wabi sabi dus. Ofte: we leefden een week lang 'eenvoudig, niet-materialistisch, bescheiden, waarderend en bedachtzaam in de tijd die voorbijging'.
Als bewijs zwier ik er wat wabi sabi foto's tegenaan:

Echt dolletjes werden we ervan:

En mindful als geen ander! We lazen dan ook niet voor niets Flow Magazine. 

Maar nu zijn we dus terug. De bakfiets smeekt om een onderhoudsbeurt en een pakjesronde. De agenda knarst onder de afspraken. Op de salontafel ligt niet Flow, maar keiharde vakliteratuur: 

En niet onbelangrijk: vandaag begint de No Impact Week, een Belgisch-Nederlands project om mensen aan te moedigen een week (6 t/m 13 november) te experimenteren met een duurzame levensstijl. Nou, wabi sabi of niet, daar kan je maar beter aan meedoen. Experimenteren is namelijk altijd leuk. En leerzaam. En in dit geval niet moeilijk: je kan gewoon een handleiding downloaden, met een overzichtelijk en ontzettend toegankelijk programma om je experiment in te vullen. 

Vandaag op het programma: consumeren. Of hoe je kan leren dat minder te doen. Het zogenaamde consuminderen. Ik mag dan wel een shop runnen, ik ben daar grote voorstander van. Maar met een lichte nuance. En nu ga ik even aan het citeren, bovenstaand boek ligt namelijk niet voor niets op de salontafel, ik lees daar ook werkelijk in! Dus ik citeer Louise Vet, hoogleraar Evolutionaire Ecologie: ‘Mensen roepen altijd dat we moeten consuminderen, maar we moeten vooral consumanderen. De dingen anders aanpakken. Je hoeft eigenlijk geen welvaart op te geven als je maar duurzaam te werk gaat.' 

Zo is dat! En eenvoudig, niet-materialistisch, bescheiden, waarderend en bedachtzaam als we zijn, moet ik zeggen dat de familie GOEDvandoen op vlak van duurzaam consumeren nogal erg goed scoort. Morgen staat echter 'afval' op het programma. M. mag dan wel een wormenbak hebben, maar echt waarderend ben ik daar nog niet over. Ik spring nogal kwistig om met vochtige doekjes (van de kindersmoelen tot de toile cirée). En oude kleren verknippen tot zakdoeken, daar ben ik ook nog niet aan toe. Werk aan de winkel dus. Maar ik heb er alle vertrouwen in, want: uiteindelijk is het toch gewoon allemaal een kwestie van... wabi sabi!