Lijstjes.

De eerste eindejaarslijstjes duiken op. Wij doen voor de gezelligheid een keertje mee. Deel 1: de 10 best verkochte producten van 2014. Voilà! 

Op nummer 1: mijn eigenste favoriet (hoe straf is dat nu eigenlijk), mijn trouwste vriend, dag in dag uit, in 2014 en al lang voordien. De topper van een Dopper! 

Op nummer 2: sokken voor blije mensen. En ja, streepjessokken blijven favoriet onder de Belgen. Onze Noorderburen gaan sokgewijs graag wel eens veel wilder. Dat is geen beroepsgeheim.

Op nummer 3: het kikkers-shirt van ons eigen label ThreeShirts. Er bestaat een veeg vermoeden dat de overtuigingskracht van het fotomodel dit shirt zo hoog in de ranking heeft gebracht. 

Op nummer 4: het boek dat je belooft dat moestuinieren supersimpel is en je daaropvolgende zelfgeoogstegroentenkooksels superlekker. En het nog waarmaakt ook. Heden maar 9€! 

Op nummer 5: het Alien-shirt. Blijkbaar voelen heel wat dames zich aangesproken. 

Op nummer 6: the wave van ons favoriete merk ThokkThokk. Vandaag nog aan de wasdraad, weldra misschien onder de kerstboom. 

Op nummer 7: de schone Amber marcel van Pants to Poverty. Nog maar 2 exemplaren te koop!

Op nummer 8: de robuuste, onverslijtbare Walter. Hij heeft zijn naam mee, dat moet gezegd.

Op nummer 9: alweer streepjes. En nog maar 1 exemplaar van te bemachtigen! Zo gaat dat met die toppers.

Op nummer 10: de paperbox. Of hoe eindelijk eens netjes en gestructuur je oud papier verzamelen, in een mand gemaakt van... oud papier. Mensen vragen me ook wel eens of ik weet waar die tegels te koop zijn. 

Hopla. Volgende week een nieuw lijstje. Hebben jullie verzoeken? De 10 slechts verkochte producten van 2014 misschien? 

Over Lena.

Zo. De eerste kledingbibliotheek is een feit. In Amsterdam. Ha ja. Van geweldige ideeën hebben onze noorderburen best wel wat kaas gegeten. Het woord spreekt voor zich en is nu al genomineerd voor Woord van het jaar 2014 in de categorie lifestyle van Van Dale. Al ontbreekt het het woord nogal aan sex-appeal, vind ik zo. Kledingbibliotheek. Het klinkt me wat stoffig, al is dat op zich niet helemaal naast de kwestie. 

Lena heet ze, de kledingbibliotheek. Je vindt er zowel originele stukken uit de jaren ’50 tot ’90 als pulls en rokken en broeken en sjaals en jurken en alles wat jij en ik maar werkeloos in de kast hebben hangen en willen loslaten voor een tweede leven. Het uitgangspunt is namelijk dat we 80% van de tijd slechts 20% van onze kleren dragen. Dat zijn straffe cijfers. 

Het systeem klinkt wat ingewikkeld, met een puntensysteem en een lidmaatschap en zo je wil ook een strippenkaart - euh, kleding, strippen? - maar is het ongetwijfeld niet. Een boek uitlenen is uiteindelijk ook geen complexe materie, een broek is tenslotte maar 1 letter verschil.

Als predikant (of zoiets) van duurzaam consumeren gaat mijn hart een tikje sneller slaan van dit soort initiatieven. Hoera, schreeuw ik dan. Mijn zoon vraagt wat er te vieren valt. Ik jodel iets van slow fashion. Laten we op alle mogelijk manieren gaan hergebruiken en creatief wezen en gaan voor kwaliteit en veel moois en goeds! Ja, dat vindt de zoon een goed plan. Het is bovendien een ronduit spannende gedachte, naar de kledingbib gaan. Even een te gekke blouse scoren. Om ze aan het einde van de uitleentermijn te kunnen terugbrengen en je voor de gelegenheid in een tijgerbroek te hijsen. Ik zeg maar wat. Ik hou niet van tijgerbroeken. Maar in gedachten ben ik al op schattenjacht. De zoon ook. Hij vraagt of ze er een yoda-kostuum hebben.

En toch moet ik iets bekennen. Ik ril er ook een beetje van. Een kledingstuk is voor mij iets heel persoonlijks. Ik kies het met zorg uit. Ik draag het een eerste keer: het voelt alsof lichaam en kledingstuk elkaar nog wat moeten leren kennen. Ik draag het een tweede keer: het lichaam zegt “hé, we liepen elkaar al eens tegen het lijf”. Ik draag het een derde keer: ook al is het al gewassen, het kledingstuk ruikt naar mijn huis en leven, want dwaalt er wel eens in rond. De vierde keer is het helemaal van mij en voelt het lichaam zich er helemaal in thuis. En dan: wil ik het niet meer afgeven. 

Dus huiver ik wat van de gedachte dat een kledingstuk om de 3 weken van lichaam wisselt. Al kan je de uitleentermijn vermoedelijk wel verlengen. Tenzij iemand anders het gereserveerd heeft. Of je al je maximaal aantal verlengingen achter de rug hebt. En krijg je dan ook een boete bij overschrijding van de uitleentermijn? Zo’n dingen, daar zit ik dan wel even mee. 

Nieuw in de rangen: Minga Berlin!

Je moet al een koele kikker zijn om niet van je sokken geblazen te worden door de bonte anarchie van Minga Berlin. Echt, ik word daar niet goed van. In de goede zin dan.
Om maar een voorbeeld te geven:

Of nog een:

Of allemaal! (Op die 'allemaal' kan je dan klikken en dan kom je in mijn winkel terecht. Ha ja, tussendoor moet ik natuurlijk ook iets proberen verkopen)

Sokken voor digitale bohémiens, blasfemische interpretaties van - o wie herinnert zich nog - Burlington, schizofrene sokken, sokken die je voeten smaak geven,... De kranten kopten onlangs dat de witte sportsok terug is. Wel, dan moet ik je teleurstellen, niet bij GOEDvandoen. Minga Berlin heet hier het nieuwe fashion statement. En ook eco statement. Want uiteraard scoort Minga Berlin ook bijzonder goed op de schaal van GOEDvandoen. Even kort:
- gemaakt van 80% bio Mako katoen (Mako, dat klinkt dan wel naar een bento box, maar is een Egyptisch extreem zacht katoen)
- in een familiebedrijfje in Istanbul, dat veelvuldig ISO-gecertifieerd is (voor kwaliteit, milieubescherming, eerlijke werkpraktijken en gezondheid en veiligheid)
- met state of the art Italiaanse Lonati naaimachines (voor de allerbeste kwaliteit, dus nee, je tenen zitten er niet na een week door, zelfs niet na een jaar - al moet je wel tijdig je teennagels knippen) 
- elk sokkenpaar is verpakt in een biologisch afbreekbaar zakje met een gerecycleerd kartonnetje. Dit alles zo uitermate prettig vormgegeven, dat niet alleen je voeten er wel bij varen, maar ook je geest. 

En omdat het Pasen is en omdat de winkeljuffrouw goedgezind is en omdat Minga Berlin toch een warme verwelkoming verdient, geef ik 3 paar Minga's naar keuze weg! Hopla. Veel moet je daar niet voor doen. Maar wel iets. Iets grappigs, want ik lach graag. Dus neem een gekke, leuke, mooie sokkenfoto (maakt niet uit met welke sokken, het mogen er zelfs van geitenwol of met gaten zijn), post die op de FB-pagina van GOEDvandoen en wie weet krijg je wel een fabuleus paar Minga's in ruil!

Inspiratie van Minga:

Maar als je zo'n foto te intiem vindt om op FB te plaatsen, kan het ook zo:

Het hoeft zelfs geen zelfportret te zijn:  

De sok hoeft zelfs niet heel erg herkenbaar te zijn: 

Zolang je foto maar de eindeloze potentie van de sok belicht:

Voilà, je weet weer wat doen op Pasen!

Goeds, 

Helga

Over waarom solden bij GOEDvandoen geen solden heten, het de voorbije maanden nogal stil was, maar u voor de komende maanden het tegenovergestelde mag verwachten. Of: de Grote GOEDvandoen Nieuwjaarsbrief.

Lieve klanten, sympathisanten, verwanten,

Ik heb vaak aan jullie gedacht het voorbije jaar. Veel hebben jullie daar niet van gemerkt. Integendeel. Het was nogal stil bij GOEDvandoen. Soms stiller dan in de Kempen. Het was geen stilte voor de storm, maar stilte na de storm. Een storm die voelde als een orkaan en voor menig bad (hair) day zorgde. Want op een lentedag sprak meneer GOEDvandoen: "een nieuwe lente, een nieuw begin". En hij voer een andere koers uit. Zo gaat dat soms, dat gekke, ongrijpbare leven. Maar daarmee was GOEDvandoen ook zijn webmaster kwijt. En het moet gezegd: op technisch vlak ben ik eerder zwakbegaafd. Dus nieuwsbrieven, updates van de site, acties,... het brandde even allemaal op een laag pitje. Inmiddels ging ik ook den boer op. Een nieuwe zomer, een nieuw begin, moet ik gedacht hebben. En ik ging aan de slag bij de biodynamische tuinbouwcoöperatieve De Wassende Maan.

Niet als boerin. Wel als communicatieverantwoordelijke. Maar zo lopen wij bij De Wassende Maan nu eenmaal allemaal rond. Een fijne job, een fijn team, een fijne plek. En wie nog geen groenteabonnement heeft, smeer ik er nu één aan. Klik hier, de rest wordt prettig voor u geregeld.

Maar dus: het voorbije jaar stond alles even op zijn kop. GOEDvandoen voorop. Maar: een nieuwe lente jaar, een nieuw begin! Dus weldra stel ik jullie voor: een nieuwe webmaster, een nieuwe site! De eerste is er al, de tweede is in volle ontwikkeling.

Inmiddels wil ik jullie heel erg bedanken. Om fan te blijven van GOEDvandoen, hoewel jullie nauwelijks werden gepord om dat te doen. Om geduldig op jullie pakjes te wachten, want de dagen dat ik den boer op ben, is de stad en het postkantoor heel ver weg. Om fijne berichten te sturen, bij het ontvangen van jullie pakjes. Schone mensen zijn jullie.

Als dank zou ik jullie graag in de watten willen leggen. Met geweldige soldenprijzen bijvoorbeeld. Ware het niet dat het hele soldengebeuren naar mijn gevoel regelrecht indruist tegen elk duurzaamheidsprincipe. Solden volgen het ritme van de modeindustrie: elk seizoen een andere look, de mode van het vorige seizoen wordt gedumpt. GOEDvandoen biedt kwalitatieve kleding aan, die heel wat langer dan 1 seizoen meegaat, die qua stijl niet los staat van het modegebeuren, maar er ook niet onlosmakelijk mee verbonden is. Dus dat allereerste ThokkThokk-shirt dat je 3 jaar geleden bij GOEDvandoen kocht: ik mag hopen dat het nog steeds in je kast hangt, nog even fris ruikt en nog even vlijtig gedragen wordt. Dus kleding dumpen omdat er een nieuw modeseizoen voor de deur staat? Nee, daar doe ik niet aan mee. Ook financieel klopt het soldenplaatje niet voor GOEDvandoen. De kleding wordt aan een zeer faire prijs aangekocht bij kleine bedrijven/producenten. Daarop bereken ik een eveneens zeer faire marge. Wat betekent dat het financieel niet haalbaar is en regelrecht unfair om kledingstukken aan pakweg -70% te verkopen. Dus die solden, ik doe het anders. Op een manier die helemaal met het GOEDvandoen-gedachtegoed strookt. Tijdens de solden prijs ik de laatste exemplaren/maten van alle producten zo laag mogelijk af en verzamel ze in de categorie GOEDkoop. En eigenlijk doe ik dat zowat het jaar rond, dus regelmatig snuisteren maar. Op een dag vind je het allerduurzaamste, allerbeste koopje van je leven.

Ik wens jullie een jaar vol liefs, vol goeds, vol positiefs.
Veel dank, veel groeten,
Helga