* ofwel in mijn bureau tussen de dozen: inpakken uitpakken inpakken uitpakken inpakken uitpakken inpakken uitpakken - ja, ik zeg dat nu evenveel keer als ik dat gedaan heb.
* ofwel in mijn auto tussen de thermossen met thee en kruimels van vette koffiekoeken
* ofwel in mijn ieniemienie stand in donkere hangaars, kille entrepots en bloedhete congreshallen.
Dat klinkt verschrikkelijk. Maar dat is het niet. Want hoe leutig is het niet om 3 madammen tegelijk en ongeremd een rokje van Froy & Dind te zien passen (helaas geen beeldmateriaal, bescherming van de privacy en zo), om de eerste shirts van De Missie over de toonbank te zien gaan of om een jonge gast met een vache van een moustache breed glimlachend te zien vertrekken met het mélimoustache-shirt van Mr. Poulet. Zo'n taferelen zie je niet zo door de week als webshopjuffrouw. Ook een keer kletsen met de buren is ronduit plezant. Volgend jaar reserveer ik op alle beurzen een plaats naast de dames Chicken Rhythm. Leutige kippen, die chica's. Enfin, ik voelde mij dus zo eens een échte winkelmadam, met mijn spullen netjes geordend per kleur, per maat, per soort, per merk, per...
Maar toch: mei is voorbij en ik ben blij! Er is namelijk nog steeds De Missie, die dringend eens degelijk moet afgewerkt worden. Ik moet de komende maand ook veel tellen. En ondertussen zit de inbox alweer vol. Met uitnodigingen voor de volgende beurzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten