40 dagen (uit)zonder(ing)

Hoe rap het soms kan gaan. In de krant belanden. Het overkwam me nog eens vorige week. De ene dag kreeg ik telefoon van een journaliste van Het Laatste Nieuws, de volgende dag stond er een fotograaf in mijn huis en de dag daarop werd mij een krant bezorgd met daarin dit:

Daar sta ik dan, tussen Youssef die zich 40 dagen terugtrekt uit de sociale media en Silvester die 40 dagen zijn vork niet in een sappig stuk vlees zal prikken. Ik verban de auto. Mijn laatste guilty pleasure in mijn verder en overigens zeer milieuvriendelijk leven, daar kan je van op aan. Enkele jaren geleden deden we het al eens 40 dagen bijna zonder. Op 2 autoritten na dus. Ik vertel het aan de journaliste aan de telefoon, lach er even bij (zo staat toch in de krant). Ze klinkt ontgoocheld: "ah, 2 keer gezondigd toen?" Even heb ik het gevoel dat ze het gesprek met 10 weesgegroetjes en een pets op mijn poep gaat afsluiten, maar nee: "Allez, dit jaar dan voor echt", zegt ze. Ja, dit jaar voor echt.

Inmiddels is de vasten ingegaan. Ik lap er voor de leut nog een paar dingen bij, zoals Dagen Zonder Vlees (voel je vrij je aan te sluiten bij de GOEDvandoen-groep) en Dagen Zonder Rommel. Het ene vraagt niet de minste inspanning, het andere...
Maar ik wil het. En voor echt. Dus onversaagd ga ik er tegenaan. Met lijstjes, klasseermappen en meditatie, om het gevoel voor orde dat ongetwijfeld diep in mij aanwezig is, op te roepen. En dan zie ik opeens dat groene briefje, dat al een maand voor mijn neus op het magneetbord hangt:

Autokeuring! "Ten laatste op de uiterste geldigheidsdatum van uw huidig keuringsbewijs". Of: 28 februari. Midden in de 40 dagen zonder! Oh ironie. Misschien moet ik even Het Laatste Nieuws opbellen...